یکی به داد من برسه!
برای این که بچه ها اذیت نشن، مجبورم گوشی بذارم توی گوشم. اینو داشته باشین!
برای رفع اعتیاد مجبورم هر روز وبگردی کنم. البته گاهی هم کمتر...گاهی هم بیشتر!
حالا به رسم حرفه ای ها!! گاهی چند تا وب را با هم باز می کنم. از سایتها و وبلاگهای مذهبی و اجتماعی گرفته تا وبلاگهای دوستان. و ایضا وبلاگهای ضدّ انقلاب و ضدّ خدا و پیغمبر...البته از خط قرمزها به هیچ وجه رد نمیشم!
حالا مثلا دارم یه بحث سیاسی داغ یا یه بحث جنجال بر انگیز مذهبی رو میخونم. دارم روی کلمه کلمه ش فکر می کنم تا... یهو بدون اعلام قبلی صدای یه مداحی مثل آژیر خطر از گوشی پخش می شه. تا میام از بین ده بیست تا وبلاگ موجود در سفره ی رایانه، بگردم و پیداش کنم، صدای یکی دیگه در میاد. این دفعه مثلا سرود «یار دبستانی من». خب الحمدلله یکیش پیدا شد. صدا رو قطع کردم. اون یکی رو هم به زحمت پیدا می کنم و قطع می کنم. باز تا میام برگردم به بحث قبلی، یه صدای دیگه در میاد.این دفعه یا صدای تواشیح یا سامی یوسف یا از این موسیقی های اروپایی، گاهی هم از اونهایی که بیرون از خط قرمزن!
... دیگه دارم دیوونه ادواری می شم!
شما کمکم کنید! به دادم برسید! چه پیشنهادی میدین؟ خواهشا صورت مسأله رو پاک نکنین که گوشی رو از گوشم بر نمی دارم!
فقط یه دعا میکنم، کاش بعضی دوستان قبل از اینکه فکر کنن چه آهنگی مناسب وبلاگشونه به هزاران نفر مثل من فکر کنن که...