اصلا انگار در ايران انتخابات بدون تخريب معنا ندارد. در همه ي انتخابات ها شاهد اين جريان بوده ايم. البته اين مساله محدود به جراياني خاص نمي شود و دامن بساري از گروه ها را گرفته است. اما شدت و ضعفش در ميان حاميان افراد قابل توجه است.
و من اين وسط دلم به حال احمدي نژاد مي سوزد كه با وجود حجم تخريبي كه عليه اش مي شود باز به همه ي مديران و دستگاه هاي دولتي دستور مي دهد كه همه ي شرايط براي ارائه ي نظرات احزاب و افراد فراهم شود و هيچ كس حق تعرض به تبليغات كنندگان تحت هيچ عنواني را ندارد. اين يعني كه دست تخريب كنندگان براي هر كاري باز بماند لينك خبر
